Czy widzisz, że Twoje dziecko zmaga się z czymś, o czym trudno mu mówić?

Coraz więcej nastolatków niesie w sobie ciężar, którego nie widać na pierwszy rzut oka.

Uśmiechają się do znajomych, klikają w telefonie, chodzą do szkoły – a w środku czują się samotni, zagubieni, przytłoczeni.

Bywa, że wracają ze szkoły z opuszczoną głową, bo znów usłyszeli złośliwy komentarz albo zostali pominięci w grupie.

Zdarza się, że godzinami porównują się z innymi w mediach społecznościowych, tracąc poczucie własnej wartości.

Czasami próbują radzić sobie poprzez jedzenie – albo jego unikanie – co prowadzi do niebezpiecznych zaburzeń odżywiania.

Inni skrywają lęk tak silny, że zwykłe pójście do szkoły czy odezwanie się na lekcji w obcym języku staje się dla nich barierą nie do pokonania.

A są i tacy, którzy noszą w sobie traumę – doświadczenia przemocy, wykluczenia, ciągłego stresu.

Dzieci nie zawsze potrafią powiedzieć, co czują.

Często wycofują się w milczenie, zamykają w pokoju, uciekają w telefon, jedzenie albo gry.

Ale wewnętrznie coraz bardziej tracą siły.

I wtedy to Ty – jako rodzic – czujesz bezradność.

Patrzysz na swoje dziecko i wiesz, że coś się w nim dzieje, ale nie wiesz, jak do niego dotrzeć.

Próbujesz rozmawiać, a słyszysz tylko: „daj spokój”, „nic mi nie jest” albo ciszę.

Zamiast dialogu – trzaskanie drzwiami.

Zamiast otwartości – bunt, złość, ucieczka w świat rówieśników albo internetu.

Widzisz, jak Twoje dziecko coraz bardziej oddala się od Ciebie, a jednocześnie coraz głębiej zapada w swoje lęki, kompleksy i samotność.

A Ty zostajesz z poczuciem, że nie docierasz, choć próbujesz wszystkiego, co potrafisz.  

Co zyska Twoje dziecko?

Większą pewność siebie – dzięki indywidualnej pracy nad emocjami i obrazem siebie.

 Lepsze radzenie sobie ze stresem – w szkole, w grupie rówieśniczej, podczas egzaminów i wystąpień.

Zdrowszą relację z ciałem – więcej akceptacji, mniej presji i poczucia winy.

Umiejętność mówienia o swoich emocjach – zamiast chowania ich w ciszy, buntach czy trzaskaniu drzwiami.

​

Co zyskasz Ty, jako rodzic?

Spokój, że Twoje dziecko ma realne wsparcie – bez oceniania, zrozumiane i wysłuchane.

Większą otwartość w kontakcie – dziecko, które potrafi nazywać emocje, łatwiej wpuszcza rodzica do swojego świata.

Wiedzę, jak reagować – na bunt, wycofanie czy trudne emocje, bez poczucia bezradności.

Partnerstwo w wychowaniu – nie jesteś sam/a, masz narzędzia i plan działania.

​Nadzieję – że Twoje dziecko nie utknie w problemie, tylko zyska siłę, by iść dalej.

Osoba prowadząca 4 FILARY

Nazywam się Kamila Grzypek i od lat pracuję jako hipnoterapeutka, specjalizując się w zaburzeniach odżywiania oraz pracy z emocjami.

Jestem założycielką Akademi Hipnodietetyki, w której szkolę przyszłych terapeutów w pracy z psychiką, ciałem i emocjami.

​

Mam za sobą:

- setki godzin przeprowadzonych sesji indywidualnych z dorosłymi i młodzieżą,

- doświadczenie w pracy z anoreksją, bulimią, kompulsywnym objadaniem się, fobiami i lękami,

- certyfikaty potwierdzające kwalifikacje z zakresu:

+ terapii uzależnień, 

+ TSR - terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach,

+ psychotraumatologii ,

+  terapii obrazu ciała,

+ psychodietetyki 

i  hipnoterapii 

- studia z zakresu terapii pedagogicznej

- wiedzę i praktykę w łączeniu nowoczesnych metod pracy z emocjami i ciałem.

​

Coraz częściej trafiają do mnie dzieci moich dorosłych klientów – zmagające się z samotnością, kryzysem tożsamości, presją rówieśników, lękami szkolnymi. 

Widząc, jak bardzo brakuje specjalistów, którzy potrafią realnie zrozumieć młodzież, stworzyłam program grupowy i indywidualny. 

Sesje indywidualne będą prowadzone w oparciu o psychoedukację i trening mentalny nastawiony na potrzeby i możliwości uczestnika.

To bezpieczna, profesjonalnie prowadzona przestrzeń, w której nastolatki uczą się radzić sobie ze stresem, budować poczucie wartości i rozwijać zdrową relację ze sobą i światem.

FAQ – najczęściej zadawane pytania 

1. Czy to jest bezpieczne dla mojego dziecka?

Tak. Sesje są prowadzone w sposób dostosowany do wieku nastolatka. To praca w atmosferze zaufania, szacunku i pełnego bezpieczeństwa psychicznego. Nie ma tu ocen, presji ani zmuszania do czegokolwiek.

2. A co jeśli moje dziecko nie będzie chciało w tym uczestniczyć?

To naturalne, że nastolatki bywają nieufne. Dlatego pierwsze spotkanie ma formę oswajającą – dziecko poznaje mnie i grupę, a decyzja o dalszym uczestnictwie podejmowana jest w spokojnej atmosferze. Często młodzi ludzie, którzy na początku są sceptyczni, szybko czują ulgę, że ktoś naprawdę ich słucha.

3. Ile czasu trwa cały program?

Cały cykl obejmuje 7 spotkań: 5 indywidualnych i 2 spotkania z rodzicami. Zwykle trwa to od 3 miesiące.

4. Czy dziecko musi mówić o wszystkim, co przeżywa?

Nie. To ono decyduje, czym chce się podzielić. Naszym celem nie jest zmuszanie, ale stworzenie przestrzeni, w której poczuje się na tyle bezpiecznie, by mówić o tym, co dla niego ważne – we własnym tempie.

5. Czy mogę uczestniczyć w sesjach razem z dzieckiem?

Nie w części indywidualnej i rówieśniczej – to przestrzeń tylko dla nastolatka. Ale są specjalne spotkania dla rodziców, podczas których omawiamy, jak wspierać dziecko i jak rozumieć jego zachowania.

6. Czy program zastępuje psychoterapię lub farmakologię?

Nie. To metoda wspierająca, którą można łączyć z psychoterapią czy opieką psychiatryczną. Jeśli dziecko jest już pod opieką specjalisty, program stanowi cenne uzupełnienie.

7. A jeśli moje dziecko ma bardzo poważne problemy emocjonalne?

W przypadku głębszych trudności (np. poważna depresja, myśli samobójcze) zawsze kieruję do lekarza psychiatry lub odpowiednich instytucji. Ten program nie zastępuje leczenia, ale wspiera młodzież w odzyskaniu zasobów, które pomagają im radzić sobie w codzienności.

8. Czy to działa online?

Tak, ale tylko w zakresie spotkań indywidualnych. Dla wielu młodych ludzi taka forma jest bardziej komfortowa.

9. Jakie efekty mogę zobaczyć u dziecka po programie?

Najczęściej rodzice zauważają, że dziecko:

- łatwiej mówi o emocjach,

- ma mniej lęku i stresu,

- lepiej radzi sobie w szkole i w grupie rówieśniczej,

- zyskuje większą pewność siebie,

- buduje zdrowszą relację z  ciałem.